"Ben niye bu kadar aşık oldum? Sen niye bu kadar benim gibisin ? "demişti delikanlı. Güldü Begüm. Bir zamanlar iliklerine kadar hissettiği duyguları onun sayesinde delikanlı yaşıyordu şimdi. Girdiği yolun nereye varacağını bilmeden kendini bu tatlı sevince çoktan kaptırmış, belli. Yaşanmışlıkların verdiği tecrübeyle " Senin gibi olduğumu düşündüğün için bu kadar yoğun duygular içinde olmalısın. Sadece aynı şeyleri yapan, aynı şeylerden hoşlanan iki insan birbirine rastladı, hepsi bu" dedi. - Geçmişi anımsadı, o deli gibi sevdiği ve bir gün onu sırt üstü bırakıp giden o adam geldi aklına. - Bir an düşündü, evet gerçekten hepsi buydu. Bir süre sonra iyi yada kötü bir şekilde son bulacak bir duygu demetinden ibaretti her şey. "Ve bu çok güzel bir şey" dedi. "Öyledir elbet" diye cevap verdi Begüm, bir zamanlar yaşadığı o acı dolu aşkı unutmaya başladığını fark ederek.. Cevabı yetersiz gelmiş olacak ki: "Seninde hoşuna gitmiyor mu bu?" diye sordu delikanlı. Biraz kırgın birazda tedirgin bir halde.. Bir an durdu Begüm: "Aşk bir kere yaşanır ve ben yaşadım, doydum bütün duygulara. Şimdi tek aradığım bana beni anımsatan, bana huzur veren, üzüntümü paylaşıp yalnızlığımı dağıtacak biri. Sevgiliden öte bana dost, yoldaş olmasını bilecek biri. " diye geçirdi aklından. Başını kaldırıp delikanlıya baktığında hoşuna gitmediğini fark etti. Karşısında gördüğü başını yana eğmiş umutla söyleyeceği şeyi bekleyen iki çift gözden ibaretti. Onun için tek ifade ettiği buydu. Aklından geçenleri söylemeye cesaret edemedi. O sustu, delikanlı da anlamadı. Uzun bir sessizlikten sonra aynı şeyi tekrar sordu: "Seninde hoşuna gitmiyor mu bu ?". Bırak yaşasın mutluluğunu diye düşünerek "Gidiyor tabi ki. İnsan kendini rahat huzurlu hissediyor" diye cevap verdi. Delikanlı rahatlamış olacak ki "Evet çikolatam " dedi gülümseyerek. Evet Begüm onun biricik çikolatasıydı. Ten renginden olsa gerek bu şekilde hitap ediyordu ona. Delikanlı çikolatanın verdiği mutlulukla geçiriyordu günlerini. Begüm ise hayatın verdiği yorgunlukla eriyip yok olmamak için savaşıyordu.
Zaman geçtikçe arkadaşlıkları ilerlemiş Begüm içindekileri dökmeye başlamıştı. Her dertleşme sonrası bazı şeylerin daha iyi farkına varıyordu delikanlı.
Aradan bir ay geçti ve bu işin olmayacağını anlayarak her şeyi bitirmek istediğini söyledi. Begüm şaşırmıştı hiç değilse arkadaşlığımız devam etsin diyerek fikrini belirtti. Olmaz dedi delikanlı: "Olmaz Begüm. Beni sevmeni bekleyerek her gün o iğrenç herifi anlatmana katlanamam ben. Onu unuttum diyorsun ama yanılıyorsun. Unuttuğun şey sensin, unuttuğun şey sevgi. Sen sevmeyi onda bırakmışsın ve geri kazanabileceğini de sanmıyorum. Seni anılarınla baş başa bırakıyorum bundan sonra ben yokum."
Begüm o gün anladı ki hiç kimse unutulamaz sadece hatırlandığında acıtmayanlar vardır. Acıtmıyordu belki ama hala içinde yaşıyordu o adam.
11.09.2011
13.45
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder